Mijn blog bestaat een maand. Yay! Gaat hard hè? Naast dat ik mijn verhaal in delen opschreef, postte ik nog acht andere blogs over onder andere hardlopen, vegetarisch eten, festivals en Liverpool. In een maand tijd werd mijn blog 743 keer bezocht en scoorde mijn Facebook-pagina 157 likes. Goeie score dacht ik zo!
Ik heb leuke reacties gekregen op mijn blog! Dat is natuurlijk fijn. Maar de beste reactie die ik kreeg was doordat ik een van mijn blogs postte in de besloten Facebook-groep van de Crohn en Colitis Ulcerose Vereniging Nederland. In deze blog vertelde ik over de mogelijkheid om te praten met een medisch psycholoog. Ik wilde de blog delen in de CCUVN-groep zodat ik ervaringen van andere kon horen en daarover kon praten. Eén iemand reageerde dat ze niet eens wist dat er zoiets bestond als een medisch psycholoog en dat ze bij haar volgende afspraak daar eens naar ging informeren. Het gaf mij zo’n goed gevoel dat ik iemand op een goed idee had gebracht en misschien wel had geholpen!
Naast leuke reacties ben ik ook met mensen in contact gekomen. Ik merk dat het fijn is om met mensen te praten die precies weten wat je hebt meegemaakt of weten hoe je je soms kunt voelen. Je kunt elkaar toch beter begrijpen en misschien ook helpen met bepaalde situaties. We praten niet alleen maar over Crohn natuurlijk, ook gewoon over leuke dingen! Het bijhouden van een blog heeft mij ook bewuster laten nadenken over waar je als Crohnpatiënt allemaal tegenaan kunt lopen en waar je rekening mee moet houden. Die dingen kan ik mooi omzetten in een blog. Het zorgt er ook een beetje voor dat ik de ‘patiëntversie’ van mij leer kennen. Wat werkt wel en wat werkt niet voor mij? Hoe ga ik met dingen om als ik ergens tegenaan loop? Zo kon je vorige week nog lezen dat ik nogal gefrustreerd raak van de communicatie van ziekenhuizen. Het opschrijven van die frustratie is een uitlaatklep, maar ook een soort les voor mezelf. Dit is hoe ik er nu insta. Misschien ga ik er over een paar weken wel beter mee om en kan ik dat blogje teruglezen en denken: mens, waar maakte je je druk om?
De CCUVN volgt mij inmiddels op Twitter en heeft mijn linkjes geretweet! Hoe cool!
Ik schrijf niet dagelijks, maar dat hoeft ook niet. Ik ben wel aan het nadenken om een rubriekje te ontwikkelen, maar ben er nog niet helemaal over uit hoe ik die zou moeten invullen.
Tot die tijd blijf ik lekker op deze manier doorgaan.
