Ai ai ai, ik heb het ook. Het crossfit-virus heeft mij te pakken. Ik had mezelf voorgenomen om na Amerika weer lekker aan de bak te gaan met sporten. Ik besloot deze keer serieus aan de bak te gaan en niet een lame goedkoop abonnementje te nemen bij de grote ketens om vervolgens nooit te gaan sporten omdat het toch maar vijftien euro per maand kost. Nope, ik wilde een stok achter de deur hebben zodat ik ECHT aan de slag ging. Dan kan je een fancy fitnessabonnement nemen en dan alsnog drie keer per week op de crosstrainer staan, maar dat vind ik nou niet echt uitdagend. Dat werd ‘m dus niet. Mijn super lieve, favoriete, sportieve, desondanks-ook-net-als-ik-met-de-pot-nutella-op-de-bank-zittende, motiverende vriendin Nikki deed al een tijdje crossfit en dus dacht ik: dat ga ik ook lekker doen.
In Den Bosch zijn er verschillende gyms die crossfit aanbieden, ik heb uiteindelijk gekozen voor CrossFit Den Bosch. Ik stuurde een mailtje om een proefles in te plannen. De proefles bestond uit een intake gesprek en een aantal oefeningen om te zien waar mijn kracht wel en vooral ook niet ligt. Zo moest ik bijvoorbeeld een hoge plank doen en dit twee minuten volhouden. Na anderhalve minuut brak ik toch wel doormidden. ZWAAR! Ik moest burpees doen (hel), aan een stang hangen, verspringen en push ups doen. Met name het hangen en de push ups is voor mijn lijf bijna anatomisch onmogelijk. Nee echt, ik kan dit gewoon niet. Ik heb zo weinig kracht in mijn arme dat ik bij een push up een keer naar beneden kan zakken maar vervolgens niet meer omhoog kom. Nou goed. Na die les heb ik ongeveer anderhalve week spierpijn gehad van die paar oefeningen. Erg he.
Voordat ik echt mee kan doen aan de work outs, moet ik eerst de bewegingen onder de knie hebben. Hiervoor bestaan de zogeheten fundamentals, lessen waarin je de oefeningen goed leert uit te voeren. Met deze fundamentals ben ik vorige week maandag gestart. Ik doe er één per week, omdat ik het rustig wil opbouwen. Ook de work-out lessen straks ga ik starten met één keer per week, zodat ik niet weer teveel hooi op mijn vork neem en teveel ga doen. Nou goed, vorige week dus de eerste. Dat was lache. Met een groepje van zes deden we deadlifts, wall balls, en push ups. Daar waren ze weer. Zelfs met een box (dus verhoogde push ups) lukte het niet. Dus dan maar the last resort: een stang tussen de rekken. Ja, ik doe gewoon bijna verticaal mijn push ups. Maar ach. Je moet ergens beginnen denk ik? Anyway, ik was ontzettend voldaan na de eerste fundamentals, maar de dagen die daarop volgde zag ik eruit als een soort pinguïn die over hete kolen liep. I went through hell and back, dames en heren. Wát een spierpijn. Gisteren had ik dus mijn tweede fundamentals en hey, minder spierpijn dus super chill.
De reden dat ik voor crossfit heb gekozen is heel simpel: ik wil gewoon fit worden. En van een keer in de zoveel weken een halfuurtje op de crosstrainer word ik niet fit. Dus ik wil sterker en fitter worden. Natuurlijk omdat ik strakker in mijn vel wil zitten en dikke abs wil hebben, maar ook vooral omdat ik meer energie wil hebben. Ik wil het gebrek aan energie dat ik heb – onder andere door crohn – enigszins proberen te compenseren door fitter te worden. Fit worden kan natuurlijk nooit kwaad, maar meer energie komt mij heel erg goed uit. Ik merk dat de lessen die ik nu heb gehad al energiegevers waren, ik voelde me daarna super chill namelijk. Ik ben dus erg benieuwd wat er met mijn energiepijl gaat gebeuren wanneer ik fitter word. Dat duurt natuurlijk wel iets langer dan twee lessen, maar langzame progressie is de beste progressie toch?
