Afgelopen dinsdag zag ik dat mijn zorgverzekering maarliefst 685 euro in rekening heeft gebracht. Ik zal het even voor je uitschrijven: zeshonderdvijfentachtig euro. Das nogal niet wat he. Het is inmiddels juli, dus ik ben allllllang door mijn eigen risico heen. Logisch dat ik dat moet betalen. Mijn behandelingen kosten ruim tweeduizend euro per keer. Ik laat dus in principe iedere twee maanden een Chaneltas mijn aderen in pompen. Anyway, nu is er gelukkig de mogelijkheid om dat eigen risico gespreid te betalen en daar maak ik graag gebruik van. Ik was net klaar met het afbetalen van mijn eigen risico van 2016, dus ja hoor ik kan wel weer meteen door.
Goed, een deel van die 685 euro hebben we dus thuisgebracht. Het eigen risico. Fair enough. Maar goed, waar komt dat restant dan vandaan? Op mijn nota stond een DBC van zestien februari 2016. DBC betekent blijkbaar diagnose behandelcombinatie. Had geen idee. Ik postte een berichtje in de Facebookgroep van Crohn en Colitus Ulcerosa Vereniging van Nederland uit frustratie. Super veel mensen probeerde mij te helpen, hoe lief! Iedereen dacht mee over waar dit nou precies vandaan zou kunnen komen. Iemand vermoedde dat op het moment dat ik mijn diagnose kreeg, mijn eigen risico van dat jaar nog niet op was en ik hier nu pas een nota van kreeg. Ja hoor, bingo!
Ik snap dat ik dat ook moet betalen, ik had er alleen lang niet meer bij stilgestaan omdat het over 2015 gaat. Nu, na twee jaar, komt de rekening op het slechts denkbare moment. Vakantie voor de deur, nieuw huis. Je snapt het wel. Bovendien is mijn premie al hoog genoeg, laat staan dat daar maandelijks nog een bedrag bovenop komt. Voor zeg maar de rest van mijn leven.
Mag ik het frustrerend vinden dat ik in feite moet boeten voor iets waar ik zelf pertinent niet voor gekozen heb? Namelijk een chronische ziekte. Ja mijn medicijnen zijn duur, dus ik ben ook een dure voor de staat. Snap ik allemaal. Maar het maakt mij onvrijwillig verplicht om ieder jaar het eigen risico af te tikken. Dat is alles behalve leuk. Dat is irritant. Voelt als oneerlijk. Is dat te begrijpen? Of klinkt dat echt heel erg belachelijk? Hmm.
Laat ik voorop stellen dat ik ontzettend blij ben dat we het hier in Nederland zo goed voor elkaar hebben. Met zorgverzekering en dingen. Het feit dat je niet tienduizenden euro’s neer hoeft te tellen om beter te worden of in leven te blijven. Ja, we mogen blij zijn dat er zo goed voor ons gezorgd wordt. Dat er zoveel mogelijk is. Dat je in ruil voor het bedrag van het eigen risico en een maandelijkse premie toegang hebt tot alle zorg die je nodig hebt. Maar balen mag ook, toch? Stel je voor dat je verplicht moet betalen voor zuurstof. Zou je ook jammer vinden.
X
8 Comments
Kor van der Heiden
Hoi Zoë, omdat ik sinds tien jaar als hartpatiënt (voel ik me niet hoor) door het leven ga maak ook ik mijn eigen risico helemaal op. Mijn vrouw, die de ziekte van Bechterew heeft, krijgt maandelijks een injectie (Simponi) die ca. 600 euri kost. Het eigen risico is dus een straf op ziek zijn. Er zou, bijvoorbeeld na een jaar, een regeling moeten komen voor chronisch zieken. Want nu zijn er heel wat patiënten die afzien van bepaalde belangrijke zorg, gewoon vanwege de kosten. Er zijn politieke partijen die het eigen risico willen verminderen dan wel afschaffen. Hopelijk gaan we daar wat van terugzien in het regeerakkoord (als dat er ooit komt), maar dan moeten we het niet van VVD of D66 hebben.
Zoë Lefèvere
Hi Kor,
Helemaal met je eens. Ik heb overigens wel op D66 gestemd omdat die juist voor een tegemoetkoming zijn!
Leo
Tjeetje kleine Buuf, dit stukje kan ik even niet aan mij voorbij laten gaan, en je weet, de betrokkenheid met je is er zeker maar bewaar ik even voor een volgend stukje. En voor degene die dit leest; ik ken Zoë persoonlijk en “I love her to death”.
Ik kom nog uit het tijdperk ziekenfonds – particulier verzekerde en op een gegeven moment ook het punt bereikt dat ik van ziekenfonds (het grote collectief) naar particulier ging (de “sterke”schouders). En was er ergens nog trots op ook; het LTS mannetje dat ’s avonds naar school gaat om toch een beetje carrière te maken en daarmee groeit naar het punt dat hij “particulier verzekerd” kan zeggen bij een zorgverlener die het vraagt. Je betaald daarbij een premie die abnormaal is, zeker als je kinderen hebt. Maar je kan het dragen, je hoort bij de sterke schouders en bent er nog trots op ook.
Nu wordt het stelsel omgegooid, ik ga veel minder betalen en hoor bij het grote collectief, vele schouders gaan de zorg kosten dragen en we zijn solidair met elkaar; er wordt gecompenseerd met zorgtoeslag die we uiteindelijk ook weer met zijn allen dragen en ik snap het ineens niet meer. Parkeer mijn auto bij tandartspraktijken tussen porsche’s en amg mercedessen, ga medicijnen halen bij gerobotiseerde apotheken die gehuisvest zijn in kastelen met tig personeel en zal in dit niet door draven. Maar dat ik het even niet meer snap is voor mij duidelijk helaas.
Ik wil terug naar de solidariteit waarin ik dit, en vele andere zaken gelijk aan Zoë ,niet hoef te lezen. Waarin mensen, die het financieel kunnen dragen én het “geluk” hebben geen ziektekosten te hebben, het wel kunnen dragen voor anderen; in de hoop het zelf nooit nodig te hebben……
XX
Zoë Lefèvere
Wauw. Het enige dat ik hierop te zeggen heb is: ❤️❤️❤️ liefde
Kor van der Heiden
Wat een mooie reactie, Leo.
Inderdaad zou het beter zijn als de premie voor de ziektekosten inkomensafhankelijk zou worden, maar ik vrees dat we dit niet gaan meemaken. Op zich vind ik een zeker eigen risico verdedigbaar, maar, zoals ik zei, voor chronisch zieken zou dit moeten worden aangepast. De toeslag, waar Zoë op doelt, krijg je alleen als je bijzonder weinig verdient en is een doekje voor het bloeden.
Voor de meelezers : Zoë is een oud-leerlinge van me. Maar wel eentje waar ik altijd contact mee heb gehouden en met wie ik vele interesse deel. Ik ben dan ook zeer op haar gesteld.
Zoë Lefèvere
Wat een mooie reacties van jullie allebei. Doet me goed. Lief!
Anja
Soms, heel soms worden we dan naast onze chronische ziekte ook nog somber !!! En dat geeft soms, heel soms weer ergere klachten voor de ziekte die we dragen !!! veel liefs Zoé x
Zoë Lefèvere
Hi Anja, dat is inderdaad waar! Best lastig om mee om te gaan. XX