Experimentje: lange reis met Crohn

Ja hoor, there we go! Vorig jaar december boekten we onze reis naar Amerika en nu is het dan eindelijk bijna zo ver. Volgende week vliegen we vanaf Amsterdam naar The States om een fantastische reis tegemoet te gaan. We hebben er super naar uitgekeken! Na een vlucht van bijna negen uur stappen we in Chicago over om vervolgens in anderhalf uur nog naar Memphis te vliegen alwaar ons avontuur begint.

We hebben een auto gehuurd (het schijnt een mega dikke bak te zijn, cool) en die kunnen we meteen bij het vliegveld ophalen zodat we naar ons hotel kunnen rijden. Ik denk dat we gebroken aankomen dus heel laat zal het die avond niet worden. Kan ook niet, want de volgende dag moeten we fris en fruitig zijn. Op onze eerste echte volle dag gaat één van mijn dromen in vervulling: naar Graceland. Een grote commerciële geldmachine maar ik vind het fan-tas-tisch dat we daar heen gaan. Elvis. Hallo. We krijgen het keidruk in Memphis want we gaan ook ff langs bij Sun Studios waar Elvis zijn eerste liedje opnam. Als je er toch bent he… Na Memphis gaan we door naar Nashville. Wie Nashville zegt, zegt John Cash. Of niet? Nou goed, je kent ‘m wel. Laat daar nou ook een museum van zijn. Toevallig weer! In Nashville blijven we ook een paar nachten om vervolgens een stukje door te tuffen naar Pigeon Forge. Niemand die het kent waarschijnlijk. Ik ook niet, dus maakt niet uit. Anyway, het is een plaats in de staat Tennessee. Het ligt ongeveer aan de Great Smoky Mountains (ken je ook niet? Google plaatjes. Is mooi.) en daar gaan we dan ook goed gebruik van maken. We gaan hier een dag lekker burgerlijk door de natuur wandelen om de mooiste uitzichten te bekijken en prachtige plaatjes te schieten. Wellicht komen we onderweg nog beren tegen.

Na onze prachtige en burgerlijke tijd in Pigeon Forge rijden we door naar de plaats Roanoke, Virginia. Wat we daar gaan doen weten we nog niet helemaal. Wat we wel weten is dat we hier één nachtje slapen om de volgende dag via de Skyline Drive (GOOGLE!!!) naar Washington D.C. te rijden. Dit wordt een lange autorit maar met dat uitzicht maakt dat niemand uit denk ik. In Washington leveren we de auto in. Nadat we een aantal dagen in Washington zijn geweest reizen we met de trein naar New York City voor het laatste gedeelte van onze reis. Hoe beter kun je je reis afsluiten dan in The Big Apple? Nou niet dus.

Het klinkt allemaal super fantastisch en dat IS het ook. However… het is ook best spannend. Er zijn een aantal dingen waar ik rekening mee moet houden. Ondanks dat zoiets als dit ‘vakantie’ heet, wordt het best aanpoten. Geen tijd om tot elf uur uit te slapen wanneer we van de ene stad naar de andere rijden want dat is zonde van je dag. Zoals je de afgelopen weken heb gemerkt zit ik nogal vaak te mekkeren dat ik erg moe ben (ja sorry is gewoon zo), dus hoe gaat deze reis me energietechnisch op me werken? Na de lange autorit naar Italië merkte ik ook in mijn darmen dat het best pittig was.

Ik zie het als een experiment. Een onderzoek. Noem het: Hoe is het om met Crohn verre reizen te maken? Best een logische titel. Vragen: Hoe gaat het na een vliegreis van zo’n dertien uur? Merk ik dat? Merk ik het niet? Hoe snel herstel je van zo’n vliegreis? Zit er verschil tussen mij en mijn vriend? Is er genoeg Crohn-vriendelijk voedsel? – Vast wel, maar goed. – Wint de extase en het enthousiastme het van vermoeidheid? Ga zo maar door. De vorige keer dat ik naar NYC vloog (humblebrag) wist ik nog niet dat ik Crohn had dus ik ga eens op onderzoek uit.

Ik denk dat mijn extase door het feit dat ik in de USA ben inderdaad overheerst en ik weinig merk van de vermoeidheid, maar toch denk ik er wel overna. Ik moet mijn energie goed gaan verdelen op deze reis, om het in mijn buik ook allemaal op orde te houden die twee weken. Best een uitdaging. En dan heb ik het nog niet gehad over de verleiding van ieder stuk vreten op elke hoek van de straat. Al scheelt het daarin al een hoop dat ik geen vlees meer eet 😉

Ik ga vooral optimaal genieten en de stress van ons huisje proberen om in Nederland te laten. Normaal schrijf ik iedere week wel een blogje, maar die zullen de komende twee weken niet uit meer bestaan dan een paar foto’s en kleine updates. Als je op de hoogte wil blijven van de reis kun je het beste mijn Instagram in de gaten houden.

For now: fijn weekend y’all en dikke doei.