Heb ik weer meer energie?

De winter lijkt wel eeuwig te duren. Na een paar dagen zon en zachtere temperaturen is het weer koud en guur, waait het hard en vriezen mijn handen er vanaf wanneer ik van of naar het station fiets. Ik word er helemaal koekoek van en vind het hoog tijd dat het gewoon echt lente gaat worden. Daar ben ik vast niet de enige in. Die winter heeft niet per se een positief effect op mijn toch al lage energieniveau. Ook ben ik super lang verkouden geweest. En daarnaast heb ik bijna altijd wel wat te doen, dus vermoeidheid is niet zo gek. Alleen maanden lang vermoeid zijn is gewoon heel erg vervelend. Toch lijkt er ineens iets veranderd te zijn…

In mijn vorige blogpost vertelde ik al over Catania. Hoe fijn het was om gewoon een paar dagen zon en warmte te voelen. Het was opladen. Hoewel ik had verwacht dat dat opgeladen gevoel voor korte duur zou zijn, lijkt het alsof het wat langer blijft hangen. En dat is een goed maar ook gek gevoel! Het voelt alsof alles net een stukje makkelijker gaat. Alsof ik ineens meer motivatie heb voor van alles en nog wat. Alles voelt lichter. Makkelijker bereikbaar. Hoe zweverig klinkt dat? I don’t care, het is zo en het is fijn. Vorige week maandag voelde ik het voor het eerst.

Omdat ik aanstaande zondag meedoe aan een hardloopevenement, wilde ik wat trainingen inplannen om er alvast een beetje in te komen. Ik was me de hele dag al op deze loop aan het instellen en ook aan het verheugen. Toen ik thuis kwam had ik al gegeten, wat chill was want des te eerder kon ik beginnen aan mijn rondje. Ik gooide er nog ff snel een kopje koffie in, trok m’n snelle stappers aan en vertrok de wijde wereld in. Of ja. Nou ja goed. Ik besloot gewoon rustig te lopen op een tempo dat makkelijk vol te houden was. En ik had mezelf voor genomen niet om de zoveel tijd op mijn Fitbit te kijken hoe het ging. Gewoon geconcentreerd lopen, rustig aan, terwijl Kraantje Pappie door mijn koptelefoon knalt. Ik had met mezelf geen afstand afgesproken en aangezien ik niet op mijn horloge wilde kijken had ik ook geen idee hoeveel kilometer ik er al op had zitten. Toen ik bijna thuis was kon ik het toch niet laten om even te spieken, ook om te kijken of ik er eventueel nog iets achteraan zou plakken. En weet je wat ik toen zag? HELEMAAL NIETS. Ik had mijn horloge niet aangezet en dus werd er helemaal niets bijgehouden. Balen. Achteraf heb ik alsnog handmatig mijn loop kunnen toevoegen en jaaahaaaa het was een recordje. In plaats van 5 kilometer liep ik er 6,88. In plaats van een half uur, liep ik 49 minuten. Ik wist niet waar ik het zoeken moest. Ik was super trots!

Helemaal blij met dit resultaat dacht ik dat die donderdag nog een keer te doen. Kraantje Pappie mee, Fitbit aan en knallen maarrrrr. Ik nam een iets andere route en wist toen ik na iets meer dan zes kilometer op mijn horloge keek dat ik de acht zou kunnen halen als ik dat zou willen. Challenge accepted. En ik deed het gewoon. Het ging gewoon. In 57 minuten liep ik 8 kilometer. Ik dacht dat ik de hele wereld aan kon. Je moet je voorstellen dat ik altijd met relatief veel moeite 5 kilometer kon lopen en nu liep ik er gewoon 8. Nou, koekoek!! Deze week begon ook nog eens goed door een pr op een 5 kilometer. Hoe kan dit toch allemaal ineens?

Naast dat ik blijkbaar ineens het ene record met de andere verbeter, heb ik ook meer concentratie. Iedere twee weken heb ik op dinsdagavond Griekse les en normaal vond ik het ontzettend lastig om lang geconcentreerd te blijven. Gisteren ging dat ineens heel goed en had ik zelfs nog energie over om op de terugweg de ene hit na de andere keihard mee te blèren. Het zijn misschien nog maar kleine veranderingen, maar ze zijn er wel. En ik geniet er van. Dus: heb ik weer meer energie? JA! Af en toe heb ik nog steeds dat mijn ogen dichtvallen bij het kijken van een film of dat ik ’s ochtends niet mijn bed uit te slepen ben, maar babystapjes zijn ook stapjes toch? Ik heb het idee dat het de goede kant op gaat. Mijn verkoudheid is voorbij (thanks bruistabletten vitamine D+C van de kruidvat) en alles gaat gewoon een beetje beter. En hey: hebben jullie door dat ik mijn goede voornemens aan het waarmaken ben?