Het is zo’n dag

Heb je wel eens dat je in de eerste uren van de dag al meteen merkt wat voor dat het wordt? Dat wanneer je bijvoorbeeld ’s ochtends vroeg je koffie over de bank morst en daarna je kleine teen stoot je weet: fuck, het is zo’n dag. Zo een heb ik er vandaag. Alleen wist ik dat gisteren al.


Één keer in de acht weken medicijnen lijkt best mee te vallen. Paar uurtjes in het ziekenhuis doorbrengen en ik kan er weer tegenaan. Maar hoe langer ik crohn heb, hoe vervelender ik die dag ga vinden. Het is alsof ik even uit mijn wereld word gehaald. Alsof ik uit mijn bijna fantasiewereld word getrokken, terug naar de realiteit.

Ik heb het graag gezellig. Hier en daar een feestje of een borrel, helemaal leuk. Zo ook afgelopen weekend met een enig 90’s feestje in de Brabanthallen waar ik de longen uit mijn lijf heb gezongen bij de Vengaboys en de blaren onder mijn voeten heb gehakt. Ik wist niet dat ik talent had voor hakken maar na een aantal biertjes komen mijn verborgen talenten bovendrijven. Anyway, zoals ik zei was dat ontzettend gezellig en toen veranderde zaterdag in zondag. En hoewel ik mijn zondag goed heb besteed met een bezoek aan het tuincentrum in kerstsferen, kerstmuziek en gourmet, ben ik in mijn hoofd al bezig met de volgende dag.

Vanochtend was ik ineens weer ziek. Bleh. Kon ik niet gewoon lekker naar kantoor om te gaan werken maar moest ik naar het ziekenhuis. Eerst ook nog eens naar de psycholoog, waar ik ook niet vrolijker van werd. Vandaag is dus een dag die eigenlijk compleet in het teken staat van problemen. Of oplossingen voor die problemen, het is maar net hoe je er naar kijkt. In mijn geval op die eerste manier. Vandaag is probleemdag. Fysieke problemen en mentale problemen. Eigenlijk dus gewoon echt een stomme dag. Heel stom.

Het contrast is zo groot, dat is misschien wat het zo irritant maakt. Na een superleuk weekend komt die realiteit van het chronisch ziek zijn weer om de hoek kijken. Dan word ik er weer even aan herinnerd dat dit ook bij mij hoort. Naast die gezellige feestjes hier en daar. Het is een reminder dat het niet meer overgaat. Het komt gewoon weer terug. Één keer in de acht weken ben ik ziek. Om daarna weer acht weken gezellig te kunnen doen. Waar is het volgende feestje? Ik kan vanaf morgen.