Huisje crohntje beestje 

Yes! Eindelijk is het zover. We gaan verhuizen naar Den Bosch. Het heeft even geduurd voordat we geluk hadden. Telkens visten we achter het net als we een bod deden op een appartement waar wij onszelf al helemaal zagen wonen. Via een vriendin van ons kwamen we bij dit huis terecht en we waren het er meteen over eens dat we hier absoluut een kijkje moesten gaan nemen. Meteen verliefd en dit keer waren wij de gelukkigen! Maar dan. Dan heb je ineens een eigen huis en moet er gigantisch veel geregeld worden. En ja, ook daar waar je het misschien niet verwacht kom je je ziekte weer tegen.

De reden dat we gaan verhuizen is onder andere omdat het mijn reistijd aanzienlijk verkort. Nu ga ik om kwart voor acht de deur uit en ben ook pas om kwart voor acht weer thuis. Is niet heel bevordelijk voor mijn energieniveau. Omdat we straks vlakbij het station wonen gaat het me ruim een uur per dag schelen. Ideaal. Ik denk dat me dit zowel fysiek als mentaal goed gaat doen. Oh ja, en er komen twee katten bij. Dat is natuurlijk helemaal goed voor de mentale gezondheid ♥.

Als je voor het eerst samen een huis koopt komt er een hoop op je af. Ineens ben je nog volwassener dan dat je denkt (of hoopt) te zijn. Je denkt na over verbouwingen, moet een hypotheek afsluiten, langs de notaris voor een handtekening hier en daar. Het afsluiten van een hypotheek is al een happening op zich. Om de financiering rond te krijgen moeten er een aantal zaken geregeld worden. Er bestaat zoiets als de Nationale Hypotheek Garantie (NHG). Een vangnet voor wanneer je door persoonlijke omstandigheden de hypotheek niet meer kunt betalen. Wanneer je een hypotheek wilt afsluiten met NHG, is het verplicht om een overlijdensrisicoverzekering af te sluiten. Zo weet de bank zeker dat (een deel) van de hypotheek wordt afbetaald als een van de twee plotseling komt te overlijden.

Om een overlijdensrisicoverzekering af te sluiten moet je een gezondheidsverklaring invullen. Nou, je voelt de bui al hangen. Na een reeks voorspelbare vragen (rook je, drink je, gebruik je drugs, etc.) kwam de onontkomelijke vraag: Heeft u een of meer van de volgende aandoeningen, ziekten, klachten en/of gebreken? Of heeft u deze gehad? Scannend door de waslijst van alle denkbare aandoeningen kwam ik uit bij Aandoening, ziekte of klachten van slokdarm, maag, darmen, lever, galblaas, alvleesklier. Jaha mensen, that’s me! Check ✔ Die informatie was uiteraard niet genoeg dus ontvouwde zich een compleet nieuwe lijst van 23 extra vragen. Wat heb je? Vanaf wanneer? Heb je in de afgelopen drie jaar daar een huisarts over gesproken? Ben je naar een specialist geweest? Wie is dat? Wanneer was je daar? Welke medicijnen gebruik je? Heb je nog klachten? Of ik nog klachten heb? Hoe moet ik die vraag beantwoorden? Ik heb geen buikpijn meer, maar ben niet van de Crohn af. Twijfels, twijfels. Wat is de dosering van je medicijnen? Nou goed, ik kan ze nu allemaal gaan opnoemen maar het punt is gemaakt. Veel vragen. Gedoe.

Dan denk je alles braaf in te hebben gevuld en er vanaf te zijn, maar helaas. Een paar dagen later kreeg ik een mail dat ik een door mij ondertekende machtiging aan mijn huisarts moest sturen zodat zij vragen mocht beantwoorden met betrekking tot mijn medische situatie. Om het allemaal makkelijker te maken voor mezelf ben ik van huisarts veranderd. Het vertrouwen in de huisartsenpraktijk ten tijde van de diagnose had bij mij een historisch dieptepunt bereikt dus daar had ik geen zin meer in. Met mijn huidige huisarts heb ik mijn klachten niet uitgebreid besproken. Dus ik belde de verzekering op dat ze mijn brief beter aan de specialist konden richten. Ik kreeg een nieuwe toegestuurd.

Van de MDL-afdeling kreeg ik te horen dat zij meestal vanuit de verzekering zelf een brief toegestuurd kregen, maar dat was in mijn geval niet zo. Dus die brief moest op de een of andere manier op de poli terecht komen zodat mijn arts zo snel mogelijk de vragen kon beantwoorden. Hoe handig is het dan als je in Tilburg woont, in Amsterdam werkt en onder behandeling bent in Dordrecht? Haha, ik moet er zelf een beetje om lachen hoe onhandig het is. Ik had met mijn moeder afgesproken dat ik de brief in het weekend bij haar zou uitprinten zodat zij ‘m maandag bij de poli kon afleveren. Wa denkte? INKT OP. Uiteindelijk heeft mijn nicht de brief uitgeprint en nu ligt ‘ie te shinen op de MDL-poli, wachtend op antwoord en een krabbel van mijn arts.

Het is misschien van een mug een olifant maken, een paar extra vraagjes invullen… Maar het is best frustrerend dat wanneer je een eigen huis koopt – iets wat een fantastische mijlpaal is – toch die Crohn nog ff extra energie en moeite vraagt waardoor ik toch weer even stress krijg. Het is allemaal al spannend genoeg hoor, heb ik geen malle fratsen voor nodig!

Het kost allemaal wat moeite en geduld, maar dan heb je wel een eigen huis in Den Bosch. En katten. Twee zelfs. ♥