Weer meer dan een maand geleden dat ik een blog schreef. Het is toch wat. Maar daar ben ik weer. Eigenlijk om te zeggen dat ik ook meteen weer even wegga. Het is nodig. Hard nodig.

In mijn vorige blog schreef ik over dat mijn hoofd gewoon af en toe even uit moet. Omdat ik zoveel nadenk. In de afgelopen weken heb ik heel hard geoefend met het uitzetten van mijn hoofd. Ik hoefde ook even niet naar de psycholoog omdat ze met vakantie was dus ik had besloten om te proberen even niet bezig te zijn met mijn gedachtes.
Afgelopen dinsdag had ik weer een afspraak. De dagen voorafgaand aan de afspraak heb ik mezelf afgevraagd hoe het nou eigenlijk met mij ging en wat of hoe ik me voelde. Ik heb daar niet per se een goed antwoord op gevonden. Het ging niet slecht, maar ook niet echt goed. Daarnaast is het best eng om tegen jezelf te zeggen dat het goed gaat, want dan moet het ineens ‘af’ zijn of zo. Tenminste, voor mijn gevoel. Ik voelde eigenlijk niets meer. Geen verdriet, maar ook geen blijdschap. Het was alsof ik vlak was geworden. Niets me meer echt iets kon doen.
Ik deelde dit met mijn psycholoog afgelopen dinsdag. Dat het leek alsof ik een soort van muurtje had opgebouwd voor alle mogelijke emoties. En dat ik me daarnaast echt ontzettend moe voelde. Het deed pijn als ik in de morgen mijn ogen open moest doen en zodra ik thuis kwam van werk kon ik vrijwel meteen in slaap vallen. ‘Je bent op’, zei ze. ‘Het heeft niet per se met depressiviteit te maken dat je niets meer voelt. Je bent gewoon helemaal op.’ En daar heeft ze eigenlijk wel gelijk in.
Over dingen die normaal vanzelf gaan moest ik de afgelopen weken soms nadenken. Antwoorden bijvoorbeeld. Als ik een gesprek had met iemand kon ik de woorden niet helemaal processen en antwoordde ik maar vaag of kort. Soms had ik ook gewoon geen zin om lange zinnen uit te spreken of te bedenken. Omdat ik er gewoon geen kracht voor had. In de afgelopen maanden heb ik veel energie verloren die ik niet meer terug heb kunnen vinden. Mijn accuutje laadt niet meer 100% op na een nacht slapen. Iedere nacht laadt ‘ie een beetje minder goed op en ja, dan raak je wel behoorlijk op.
Maar dan nu, the time has come. Vannacht ga ik op vakantie. Heerlijk richting het Griekse eiland Samos. Mijn favoriete plek om helemaal tot rust te komen en vakantie te vieren. Het aftellen duurde lang, maar ik heb nog nooit zo naar een vakantie toegeleefd. Samen met mijn moeder en mijn beste vriendinnetje gaan we twee heerlijke weken tegemoet en hoop ik met nieuwe energie terug te komen. Zodat ik van alle leuke dingen die komen gaan in de laatste vier maanden van het jaar met volle teugen kan genieten. Om natuurlijk ook niet meer helemaal opgebrand te raken.
Tot snel x
One Comment
Henny
een hele fijne vakantie en geniet.
groetjes Henny