Wat je wel en niet kan eten met Crohn verschilt per persoon. De één hoeft werkelijk niets te laten, terwijl de ander vast zit aan een zeer beperkt dieet. Zelfs iets onschuldigs als een blaadje sla kan bij iemand al voor heel veel buikpijn zorgen. Ik prijs mezelf altijd gelukkig met het feit dat ik vrijwel niets hoef te laten. Op twee dingen na – namelijk zalm en pindasaus – zorgt vrijwel niets voor klachten. Sinds mijn ziekte heb ik deze twee dingen altijd gemeden. Maarrrr… nu het over het algemeen redelijk goed gaat met mijn Crohn *klopt af* ben ik eigenlijk wel benieuwd of hier inmiddels iets in is veranderd. Lees je mee over mijn Schijf van Vijf?
Het is al ruim 4 jaar geleden dat ik voor het laatst zalm at, maar ik weet dat ik het altijd ontzettend lekker vond. Ik ben een groot fan van sushi en ondanks dat er natuurlijk genoeg opties zijn, vind ik het best jammer dat ik de zalm links moet laten omdat ik anders enorm buikpijn krijg of zelfs ziek word. De allerlaatste keer dat ik iets at waar zalm in zat was tijdens mijn stage. Soep met zalmsnippers leek mij best onschuldig, maar ondanks dat ik de daadwerkelijke snippers expres niet opat, kon ik nog geen uur later ziek naar huis.
Een tijdje terug bestelde we thuis sushi. Ik dacht er al een tijdje over na om weer eens een stukje zalm te proberen en sushi leek me daar uiterst geschikt voor. Eén mini maki zalm. Wat een smaakfestijn. Geduldig wachtte ik op de buikpijn die zou komen, maar… die kwam niet! Helemaal nergens last van gehad. Nu was het natuurlijk maar een klein stukje, maar toch. Toen ik afgelopen vrijdag voor Roy zijn verjaardag sushi ging eten bij Shizen in Den Bosch (nee, ik eet echt niet iedere week sushi…) besloot ik weer een stukje te proberen. En nog een stukje. Het resultaat? Geen last! Jeej voor zalm.
Pindasaus is altijd een beetje een rare geweest. De pindasauzen uit een pot van bijvoorbeeld Wijko zijn echt een absolute no go, maar die van de Chinees ging dan soms weer wel. Toch leek het mij het beste om het maar gewoon helemaal af te zweren, voor mijn eigen veiligheid. Vorige week dinsdag stond er een gezellig avondje bij Rutger en Eveline op de planning. We hadden hen al lang niet meer gezien en ook werd het hoogtijd om hun nieuwe gezinslid (in de vorm van een kat) Moos te bewonderen. Eveline had een heerlijk 3-gangen menu voorbereid met onder andere een gerecht dat pindasaus bevatte. Ik had bedacht het hoe dan ook op te eten en de consequenties daarvan dan maar af te wachten. Ik ging zeker niet zeggen dat ik daar eigenlijk niet tegen kon, want dat vond ik lullig. Maar gelukkig deed Roy dat voor me ?. Alsnog wilde ik het proberen, zeker omdat de pindasaus zelf gemaakt was en dus kon het misschien wel eens goed uitpakken. En zo geschiedde. Het was superlekker en ik heb daarna helemaal geen last gehad.
Dus. Zalm en pindasaus kunnen binnenkort wellicht weer aan mijn lijf’s Schijf van Vijf kunnen worden toegevoegd. Echter, afgelopen week heb ik er iets nieuws van kunnen schrappen: de mandarijn. Dik balen, want die zijn mijn favo. Ik had er vorige week twee gegeten en heb er twee dagen last van gehad. En flink ook. Het bleef niet eens alleen bij buikpijn. Ik merkte dat mijn hele lichaam zich met man en macht tegen de pijn aan het verzetten was, waardoor ik geen greintje energie in m’n lijf overhad. Aan die pijn is vervolgens he-le-maal niets te doen. Er is geen paracetamol tegenop gewassen. Het lastige is dat je nooit met honderd procent zekerheid kan zeggen dat het inderdaad aan de mandarijnen lag. Maar gezien ik die dag niet iets anders had gegeten wat ik al een tijdje niet op had, heb ik wel zo mijn vermoeden. Er zit niets anders op dan de mandarijnen dus voorlopig niet meer te eten… ?
Zo blijkt dus dat het lijstje met no go’s door de jaren heen kan veranderen. Balen van de mandarijnen, maar blij met de zalm. Al mag ik nog niet te vroeg juichen, want ik heb natuurlijk nog maar kleine stukjes geprobeerd. Langzaam opbouwen dan maar.
