New beginnings

Zo, we zijn pas net terug van een zeer fijne vakantie in Toscane en het volgende feest kan al beginnen. Wel een iets minder ontspannend feest. Afgelopen maandag kregen we de sleutel van ons nieuwe huis in Den Bosch. We zijn meteen aan de slag gegaan en de verbouwing is in volle gang. Maar eerst wil ik wat meer vertellen over wat voor invloed mijn vakantie op Crohn heeft gehad.

We vertrokken vrijdagavond rond een uur of half acht met de auto richting Italië. Het beloofde een lange reis te worden, zo’n veertien uur. Maar goed je bent in de vacay-mood en iedereen heeft er zin in, dus het was gezellig. We wisselde om de twee, tweeënhalf uur om van bestuurder. Je slaapt maar kleine stukjes, dus iedereen was vrij moe aan het einde van de rit. Onze eerste stop was het strand, want we konden vanaf half vijf ’s middags ons huisje in dus er was nog wat time to kill. Omdat we ook allemaal niet echt een fatsoenlijk ontbijt naar binnen hadden kunnen werken, waren we rond het middaguur toch wel toe aan een flink bord pasta. Na twee middagwijntjes (love daydrinking) zat ik te knikkebollen aan tafel. Moeeee! We reden door naar de plaats waar ons huis zich bevond en dachten hey, weet je wat? We doen gelijk even boodschappen. Haha. Hahahaha. Waarom ik hierom moet lachen zie je later in mijn vlog.

Eenmaal aangekomen bij ons huis viel ik van de ene verbazing in de andere. Het was echt prachtig. Iedereen had zijn eigen slaapkamer inclusief badkamer, de keuken en de woonkamer waren prachtig, de omgeving, het uitzicht, het zwembad… Hemel op aarde. Zo snel als het kon trok iedereen zijn zwemkleding aan en gooide zichzelf met een bloedgang het zwembad in. Ik had twee grote opblaasbare flamingo’s meegenomen en dat is het beste idee dat ik ooit heb gehad. Aan het eind van de dag merkte ik dat mijn buik onrustig werd van de vermoeidheid. Soms een beetje pijntjes, soms wat gerommel. Dus: hup naar bed, morgen weer een dag. De rest van de vakantie heb ik nul klachten gehad. Geen gerommel, geen flauwe pijntjes. Tuurlijk kan dat liggen aan het feit dat je vakantie hebt, maar ik denk dat het misschien wel meer oorzaken kan hebben. Zoals het mediterraans dieet: peulvruchten, pasta, olijfolie, veel olijfolie, nog meer olijfolie… Het werkte goed. En dat ondanks dat ik toch iedere dag niet heel zuinig aan heb gedaan met alcoholinname (limoncello prosecco was het standaard middagdrankje). En misschien heb ik stiekem hier en daar ook een sigaretje gerookt. Ik kan het wel weglaten uit mijn blog, maar dan lieg ik. Het was zo ontzettend gezellig. Samen ontbijten, lekker zwemmen, spelletjes spelen en liedjes zingen (waaronder deze en deze). Ik heb een hele fijne vakantie gehad.

Griekenland is mijn thuis, dat zal ook nooit veranderen. Maar Italië is ook gewoon echt een heel fijn land om te zijn. Het klimaat, het landschap, het eten, de architectuur. Het past me net iets beter dan de regenachtige grijze zomers in Nederland, dorpen vol nieuwbouwwijken en knooppunten. Is het gewoon het vakantiegevoel? Of moet ik toch ooit maar verhuizen naar het zonnige zuiden?

Nou, da’s ook een mooi bruggetje naar het volgende onderwerp. In ons nieuwe huis in het zonnige zuiden van Nederland wordt volop geklust. De schrootjes van het plafon in de woonkamer zijn er al uit en er is een muur doorgebroken. Vind ik al heel wat. Maar er staat nog genoeg op de lijst van wat er ook allemaal moet gebeuren. Nieuwe badkamer, vaatwasser, nieuwe radiatoren, verven, nieuwe vensterbank… noem maar op. Uitdaging om mijn stress onder controle te houden. De mensen die mij kennen weten dat dat voor mij sowieso een uitdaging is, maar nu extra denk ik? Maar goed! Als het straks af is hebben we een heel mooi paleisje waar ook nog eens twee katjes komen wonen en dan is alle stress als sneeuw voor de zon verdwenen en is er alleen nog maar tijd voor kroelen. Ik heb zoveel zin om ons huisje mooi in te gaan richten. Het meeste zin heb ik om lampionnetjes in de tuin op te hangen. Ik meen het.

Dan het volgende. Een tijdje terug schreef ik over de gemakkelijke communicatie (not) van het ziekenhuis. Toen ik een paar weken geleden bij mijn arts was, was het echter geen enkel probleem om het te regelen. Weird. Ik mag 18 augustus naar het Jeroen Bosch Ziekenhuis voor een intake met een MDL-arts. Ik ben heel benieuwd wat daar uit gaat komen. Een soort nieuwe start, hoop ik. Sowieso eindelijk de doorverwijzing naar de medische psycholoog. Wellicht nieuwe medicatie? Ik weet het niet. Het is in ieder geval in alle opzichten een nieuw begin waar ik hopelijk een beetje rust uit kan halen.