Nieuwe ronde, nieuwe kansen

Zo. De radiostilte is voorbij. Mijn laatste blog verscheen net voordat ik naar Griekenland vertrok. Inmiddels ben ik alweer 2,5 maand terug en is het nieuwe jaar begonnen. Hoogtijd voor een update dus. Let’s go.

Als je mij volgt op Instagram, zul je gezien hebben dat het heerlijk was op Samos. Ik heb genoten en de maanden vlogen voorbij. Het werk was fantastisch en elke dag opstaan met de Griekse zon op je bol en de zee om de hoek doet wonderen voor je mentale gesteldheid. Dat is meteen een bruggetje naar mijn huidige situatie.

Die is namelijk iets minder zonnig. Terug in Nederland kwam er een hoop op mij af. Het weer wennen aan Nederland, het leven hier, terug naar mijn werk… Maar ook alles verwerken van de zomer. De vragen die ik over mijn Griekse roots plots allemaal ben tegengekomen in die maanden op Samos. Mijn hoofd stroomde over en het werd me allemaal even teveel. Zoveel dat ik er fysiek last van kreeg. Veel buikpijn, stress, vermoeidheid en geen concentratie.

Omdat ik in het verleden al meerdere keren ben geholpen voor psychische problemen, besloot ik er geen gras over te laten groeien. Ik belde de huisarts voor een afspraak om hulp te vragen. Wat voor hulp ik precies zocht wist ik zelf ook niet, maar dat het zo niet langer door kon gaan was zo klaar als een klontje. Toen ik tegenover de huisarts alleen maar kon uitkramen ‘dat ik het allemaal gewoon niet meer wist’, vroeg ze of ik al eens medicatie heb gehad voor mijn mentale gezondheid. ik merkte dat ik me opgelucht voelde toen ze die vraag stelde. Ik heb al meerdere trajecten gevolgd binnen de ggz, maar als puntje bij paaltje komt ben ik niet genoeg in staat om datgeen wat ik heb geleerd ook daadwerkelijk toe te passen. Ik wílde graag die medicatie, hoe stom dat misschien ook klinkt. Maar voor mij voelde het als gehoord en gezien worden. Mijn klachten werden serieus genomen en ik stelde me niet aan. Medicatie, in combinatie met begeleiding, zou mij kunnen helpen om me beter te voelen en dat ook langer vol te kunnen houden.

Op advies van de dokter nam ik twee weken volledig rust en startte ik met de antidepressiva. Inmiddels ben ik vier weken onderweg en werk ik halve dagen. Deze combinatie gaat goed, al kan ik niet met zekerheid zeggen dat ik echt al stappen aan het maken ben. Ik heb nooit eerder antidepressiva geslikt, dus ik weet niet zo goed of ik me nu al echt daadwerkelijk beter voel. Maar ik ben dan ook pas net begonnen.

De pillen hebben helaas effect op mijn buik. Ik heb vaker last van krampen en pijn. Ik heb goede hoop dat dit nog afneemt en zo niet, zal ik dat uiteraard zo snel mogelijk met de artsen bespreken. Mijn labresultaten voor Crohn zijn vooralsnog netjes, maar toch maak ik me een beetje zorgen. Het is inmiddels ruim een jaar sinds mijn operatie en dus staat er deze maand een coloscopie op het programma om eens goed te kijken hoe mijn darmen er van binnen uitzien. Zijn er ontstekingen te zien of ligt alles er net zo netjes bij als mijn labresultaten doen vermoeden?

Ik kan het niet mooier maken dan het is. Dit is de situatie op dit moment en dat is niet per se de allerfijnste. Maar het is wel de realiteit en daarom wil ik het delen. Desondanks heb ik goede hoop dat ik het nieuwe jaar straks rooskleuriger ga zien en dat er dit jaar ook weer veel moois gaat gebeuren. Stapje voor stapje komen we er wel.

Liefs ❤️