Opladen in Catania

Terwijl hier in Nederland het afgelopen weekend de grachten dichtvroren, bracht ik het weekend door in Catania op het Italiaanse eiland Sicilië. Vrijdag tot en met maandag stond in het teken van zon, pasta, wijn, prachtige uitzichten en vooral ontspanning. Ik moet eerlijk bekennen dat voordat wij onze vlucht vorig jaar boekten, ik nog nooit van Catania had gehoord. Ik had dan ook geen idee wat ik kon verwachten. Laat staan dat ik had verwacht dat ik het zo ontzettend tof zou vinden. Wat een prachtige plek!

Onze reis begon vrijdag aan het eind van de middag. Vanaf Eindhoven vlogen we in een kleine drie uur naar Catania waar onze persoonlijke taxi ons op stond te wachten. In nog geen kwartiertje stonden we voor de deur van ons hotel Ferrini Home in het centrum van de stad wat al mijn verwachtingen overtrof. Het was een prachtig appartement met vriendelijk personeel. Nadat we wat tips hadden gekregen over de stad, gingen we op zoek naar eten. Niet zo heel lastig te vinden want in ieder straatje zit wel iets. Op aanraden van het hotelpersoneel liepen we richting Via Santa Filomena, een smal straatje met verschillende restaurantjes met terrassen waar we heel gezellig buiten hebben gegeten.

Zaterdag was onze eerste volle dag die helaas begon met flinke bewolking gevolgd door een bui. Best balen want ik had gerekend op zon. Maar goed, ik kon nog steeds in mijn spijkerjas over straat dus ik vond het helemaal mooi. De Sicilianen zelf liepen overigens in winterjas inclusief muts en sjaal over straat. We zijn de stad een beetje gaan verkennen en hebben heel wat kilometers gemaakt. Ik vind het een hele fijne stad om in rond te lopen omdat alles vrij dicht bij elkaar is. De regen trok zich terug na het middaguur en dus konden we prima buiten lunchen inclusief een dik vet glas rode wijn. Yay for daydrinking. En ook yay voor de prijzen op Sicilië. Het eten kost er allemaal niets. Een flink bord pasta voor 5 euro is heel normaal.

Zondag was echt een prachtige dag. We hadden een tour geboekt naar de Etna. Om kwart over acht ’s ochtends kwam Simone (in dit geval een man) ons met zijn busje ophalen. Onderweg pikten we nog een Spanjaard op die sterk op Jeffrey Dean Morgan/Javier Bardem leek (vanaf nu noem ik ‘m dan ook Javier) en toen was de groep compleet. Onderweg werden de feitjes over de Etna en de omgeving ons om de oren geslingerd door Simone die daar met veel passie over kon vertellen. Javier zat voorin naast Simone, wat zorgde voor een leuk schouwspel aangezien ik echt genoot van de twee verschillende accenten. De top van de Etna lag bedekt onder een dikke laag sneeuw en hoe hoger we klommen hoe meer dat zichtbaar werd. Na een halfuurtje arriveerden we op 2000 meter hoogte waar we na een kopje koffie richting een van de vele kraters wandelden. Vanaf hier hadden we door het heldere weer een prachtig uitzicht, maar we waaiden wel bijna van de krater af.

Na uitgewaaid te zijn liepen we terug naar de auto en nam Simone ons mee naar een ander stukje landschap. In nog geen tien minuutjes hadden de grote kraters en steile bergen plaatsgemaakt voor met sneeuw bedekte heuvels. Omdat het zo’n mooie dag was leek heel Sicilië zich in dit natuur gebied te bevinden, gewapend met langlaufski’s, slee of hond. Ik had eigenlijk geen idee waar we heen liepen maar we volgden braaf de voetstappen van Simone. Niet alleen omdat hij de weg wist, maar ook omdat wanneer ik niet letterlijk in zijn voetstappen ging staan ik kniediep in de sneeuw zakte. En dat met de felle, warme zon op m’n gezicht. Gekke combinatie. Na een paar minuten waren de langlaufers, kinderen op sleeën en mensen met hond verdwenen en leken we weer de enige vier op de wereld. Uiteindelijk kwamen we uit bij een klein stenen huisje dat gebruikt wordt door hikers om te overnachten, dat van binnen naar haardvuur rook. Na een korte stop, een oreo en een flesje water liepen we weer terug richting ons busje.

De volgende stop was een lavagrot. Ik was nog nooit in een grot geweest en ondanks dat ik het een hele toffe ervaring vond, werd ik wel een klein beetje claustrofobisch. En ook een klein beetje bang toen Simone vertelde dat de vleermuizen in de grot voornamelijk spinnen aten. Gelukkig kon ik die desbetreffende spinnen niet zien, maar goed ze waren er wel. Het was cool om in een grot geweest te zijn, maar ik was toch ook wel weer een klein beetje opgelucht toen ik het daglicht weer zag. Na het bezoek aan de grot reden we door naar onze laatste stop van de tour: de biologische boerderij Oro D’Etna waar ons een heerlijke proeverij stond te wachten. Wát een hoogtepunt. Overheerlijke olijfolie in negen verschillende smaken die allemaal te verrukkelijk waren. Daarnaast konden we nog verschillende soorten wijn proeven, olijven, zongedroogde tomaten, knoflook, honing, noem maar op. Niet te doen zo lekker. Omdat ik zo bezig was met deze smaakfestijnen heb ik geen foto’s gemaakt. Maar ik heb wel een vleermuis gefotografeerd in de grot (zie hieronder). Na de laatste stop vertrokken we weer richting Catania, namen afscheid van Javier en daarna bracht Simone ons naar ons hotel. Na een siesta was het alweer tijd voor het volgende hoogtepunt namelijk: avondeten. In een typisch Italiaans restaurantje (La Pentolaccia, absolute aanrader als je ooit in Catania bent) at ik de lekkerste pasta van het weekend voor maar vijf euro en dronken we rode wijn voor twee euro per glas. Could it get any better?

De laatste dag was eigenlijk ook nog een volle dag, aangezien we pas om kwart voor acht ’s avonds de lucht weer in gingen. Het was wederom heerlijk weer waardoor we nog meer van de stad hebben kunnen zien. We zijn even naar de kust gelopen waar we heerlijk van de zon en het uitzicht op de zee hebben kunnen genieten. Daarna hopten we van van het ene witte wijntje naar het andere, bezochten we nog de kathedraal van Catania en stapten vervolgens in de taxi naar het vliegveld.

Ik vind het zo bijzonder om te zien wat een beetje warmte en zon met je gemoedstoestand kan doen. Of in ieder geval die van mij. Ik heb echt het idee dat ik ben opgeladen en weer wat meer energie heb dan voordat we weggingen. Ik werd helemaal gek van die kou hier en gelukkig is die nu al een stuk minder dan vorige week. Kou zuigt gewoon alle energie uit mijn lijf en dat werkt op niets positief. Al helemaal omdat ik naast die kou ook ongeveer al zes weken verkouden ben. Vitamine D, ik heb het meer nodig. Dus als iedereen wanneer hij of zij terug komt van vakantie uit een warm oord even een klein beetje zon mee wil nemen houden we iedereen gelukkig en gezond. Ciao!