Update: 9 weken na operatie

Weer een update? Ja, zeker. Hoewel de vastgestelde herstelperiode van 6-8 weken officieel voorbij is, ben ik nog steeds bezig met het leren kennen van mijn nieuwe lijf. Hoe gaat dat? Waar loop ik tegenaan? En zijn er misschien dingen die echt al heel concreet verbeterd zijn?

Een nieuw lichaam

Zo voelt het echt. Nu de ontsteking uit mijn lijf is, voelt het allemaal anders. Het is lastig uit te leggen wat ik dan precies anders voel. Als ik er woorden aan zou moeten verbinden: luchtiger, soepeler, lichter en vrijer. Het kan ook een mentaal dingetje zijn, natuurlijk. Het voelt in ieder geval goed.

Dat wil niet zeggen dat ik nu helemaal geen lichamelijke ongemakken heb. Integendeel. Sterker nog, misschien heb ik wel vaker last van mijn buik dan voor de operatie. Het verschil zit ‘m in het feit dat ik nu vaak de oorzaak kan herleiden. Als ik nu buikpijn heb, is het 9/10 keer gerelateerd aan voedsel. Ik leer nu beter in kaart brengen wat ik goed en minder goed kan verdragen. Voorheen was dat één groot raadsel. Daarnaast besef ik me ook maar al te goed dat mijn operatie slechts negen weken geleden is en dat mijn darmen waarschijnlijk ook nog bezig zijn met de herprogrammering. Ik ben erg benieuwd hoe mijn darmen de feestdagen gaan beleven.

Conditie en energie

Met mijn energie gaat het echt steeds beter. Ik ben minder snel vermoeid, word meer uitgerust wakker en kan dingen langer volhouden. Ik denk dat er nog steeds veel te winnen valt, maar dat gaat hand in hand met het opbouwen van mijn conditie. Over het algemeen denk ik dat mijn energielevel echt aanzienlijk verbeterd is.

Zoals ik in mijn vorige blogje al vertelde ben ik weer begonnen met hardlopen. Ik bouw het heel langzaam op, omdat ik blessure gevoelig ben. Tot nu toe loop ik maximaal 3-4 kilometer, verdeeld over een intervaltraining. Dit gaat goed en geeft me ook enorm veel energie. Ik ben nog steeds ontzettend dankbaar dat ik relatief kort na mijn operatie weer kan sporten!

Conclusie

Mijn energie is verbeterd, absoluut. Maar het is nog wel zoeken naar de juiste manier om mezelf zoveel mogelijk buikpijn te besparen. Alles op zijn tijd, het is immers pas negen weken na mijn operatie. Hoewel ik die dagen daarna echt door een hel ben gegaan, durf ik wel te zeggen dat ik het zo weer over zou doen als het nodig zou zijn. De grootste reden daarvan is het feit dat ik niet meer aan de infusen hoef. Af en toe komt die realisatie mijn hoofd binnengewandeld en daar word ik telkens echt heel blij van.